sabah

敘利亞詩人Nizar Qabbani去突尼西亞旅行時*，曾經作了一首詩叫做大馬士革之月（قمر دمشقي）來描寫他的故鄉。詩人已經不在，我看著每日國際新聞血腥的畫面想著，不知詩人是否曾經想過，他生命的最愛會被砲火鮮血如此凌虐，能再安然地看一晚大馬士革的月兒，在今日竟是這般遙不可及。

我引了詩中最常被人吟詠的幾句跟兄姐分享（並搭配可能錯誤頻頻但很有誠意的傻八翻譯）。

إنى الدمشقي  الذى احترف الهوى ... فأخضوضرت لغنائه الأعشاب

我是大馬士革的子民，天職是愛，歌聲能使草木青綠

قمر دمشقي يسافر في دمي ... و بلابل و سنابل و قباب
大馬士革的月兒在我的血液裡漫遊，還有夜鶯，稻穗，圓屋頂

الفل يبدأ من دمشق بياضه ... و بعطرها تتطيب الأطياب
茉莉花，從大馬士革開始，綻上潔白，芬芳吐香

و الماء يبدأ من دمشق، فحيثما ... أسندت رأسك، جدول ينساب
流水，從大馬士革開始，無論何處，傾著頭就是小溪潺潺

و الشعر عصفوريمد جناحه ... فوق الشآم، و شاعر جواب
而詩，就像雀鳥，展翅在閃姆的天空，詩人是四處遊走的旅人

و الحب يبدأ من دمشق، فأهلنا ... عشقوا الجمال، و ذوبوه، و ذابوا 
愛，從大馬士革開始，我們的祖先戀著她的美，融化其中

و الخيل تبدأ من دمشق مسارها ... و تشد للفتح الكبير ركاب
馬兒，從大馬士革啓程，馬鐙踏緊了去開拓遠方 

و الدهر يبدأ من دمشق و عندها  ... تبقى اللغات و تحفظ الأنساب
時間，從大馬士革開始，在她保留的那些語言、存著的那些系譜中 

و دمشق تعطى للعروبة شكلها ... و بأرضها، تتشكل الأحقاب
大馬士革給了阿拉伯它的模樣，歷史在這片土地上具像成型 

衷心盼望這片土地上的人們，能得到更多公平的對待、人道的關懷。讓花兒再次綻放在這個城市，再沒有殺戮，再沒有啜泣。

[1]這是網路一說，不確定是不是去突尼西亞旅行時所寫，但詩中第一句يا تونس الخضراء، جئتك عاشقا ... و على جبيني وردة و كتاب（翡翠的突尼斯，我以愛人的姿態就近你，我的額前是玫瑰、是書）來看，或許有其可信度。