sabah

كان أحمد زعلان كتير وقعد في مكتبه ما قدر يشتغل وما قدر ينساها. وفي نفس الوقت، دفع صاحبه باب المكتب وسأله "ايش؟ شو صار؟ ليش ما بتعمل شي؟" فحكى أحمد لصاحبه "شفت بنت جميلة الصبح وبدي أعزمها عالغدا. بتعجبني كتير بس ما بدها بتروح معي." حكى الصاحب "رح تشوفها يوم ما ان شاء الله."

وبعد الاسبوع، شافها مرة تانية! كان مبسوط كتير وحكيلها "يا آنسة، ذكرتني؟ أنا أحمد.لو سمحت، بتحكيلي شو اسمك." رددت عليه "أنا اسمي ليلى. وأنا بشتغل في المطعم ابو ليلى. هادا مطعم ابوي. سمعت مطعمنا غالي ومش زاكي فأنا مشغولة كتير هلا لتحسنه. آسفة ما في وقت معك. يلا باي."

***********************************************************

خلصت هادي القصة.بعد ما حدث، ما بنشوف أحمد ابدا في اي مطعم في عمان. بس بنسمع صار نباتي…..

阿哈馬德是一個普通年輕人。他是一個工程師，每天的日子都過得差不多。但是，今天，非常的不同。在前往工作的路上，他看到一個女孩，又甜又正。阿哈馬德很想跟她聊天，就走上前攀談「你好！我叫阿哈馬德，我覺得我們似曾相識，只是不記得何時何地。我們可以交個朋友嗎？要不要現在一起去吃飯？你喜歡吃烤肉還是炸物？這家餐廳非常好吃，是阿曼最好吃的餐廳，比『蕾拉的爹』還要好吃！你知道，『蕾拉的爹』只是有名而已，可是東西又貴又難吃，而且服務...」，「不好意思，我可以說話了嗎？我從來沒有看過你，我也不餓。話說回來，現在是早上十點，誰早上十點會餓？誰早上十點就想吃肉？」女孩語畢，就走了。

阿哈馬德非常傷心，坐在辦公室裡無法工作也忘不了她，就在此時，他同事推門進來了，「怎麼啦？為什麼不做事？」阿哈馬德告訴同事，「今天早上我看到一個女孩，我好喜歡，我想請她吃飯，可是對方不想理我。」。同事聽了安慰他，「如果阿拉願意的話，你們會再見面的。」

過了一星期，阿哈馬德真的又看到那個謎之女孩，他高興極了，「你記得我嗎？我是阿哈馬德。能不能，告訴我你的芳名？」女孩回答了，「阿哈馬德先生，我叫蕾拉。我在『蕾拉的爹』工作，這是我父親開的店。聽說我們家東西又貴又難吃，所以我現在每天忙著在改善餐廳，真的沒時間跟你糾纏，yalla bye。」

故事到此結束。沒有人再在阿曼的任何一家餐廳看過阿哈馬德，只是聽說，他後來改吃素了。